Zabobiegajmy samobójstwom
Co roku na świecie ginie 700 000 osób w wyniku prób samobójczych. Każdy taki przypadek ma konsekwencje społeczne, emocjonalne i ekonomiczne. Dziś obchodzony jest Światowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom. Obchody zainicjowało Międzynarodowe Towarzystw Zapobiegania Samobójstwom (IASP) oraz Światowa Organizacja Zdrowia (WHO).
Proces samobójczy zaczyna się od myśli samobójczych charakteryzujący się zmianą, koncentrującą się na temacie śmierci nie wiąże się z planowaniem zamachu, ale stanowi skierowanie świadomości na sprawy związane ze śmiercią często werbalizowane albo rozważane i nie komunikowane nikomu, dotyczące takich stwierdzeń jak: „lepiej by było, gdyby mnie nie było;„wolałbym umrzeć, niż...”życie nie ma sensu”„lepiej umrzeć nie męczyć się”.
Kolejny etap to tendencje samobójcze związany z planowaniem zamachu na własne życie. To konsekwencja uporczywego trwania przy myśli o śmierci. Osoba planuje sposób dokonania zamachu samobójczego – wybiera miejsce, czas, sposób, w jaki chce zakończyć własne życie.
Ostatni etap doprowadza do aktu samobójczego. Ma miejsce, gdy człowiek przezwycięża wahania, niepewność i lęk przed śmiercią i podejmie świadomą decyzję o pozbawieniu się życia. Wysoki wskaźnik samobójstw występuje u pacjentów z diagnoza poważnych zaburzeń psychicznych, jak psychozy, schizofrenia, czy uzależnienie od alkoholu.
WCZESNE OZNAKI ZACHOWAŃ SAMOBÓJCZYCH:
• wzmianki o samobójstwie lub śmierci,
• rozdawanie swoich cennych rzeczy,
• ostateczne porządkowanie swoich spraw,
• po długiem okresie przygnębienia nagła euforia,
• osoba zgłasza się do różnych lekarzy skarżąc się na wiele dolegliwości o nieznanym pochodzeniu i przyczynie,
• osoba zdecydowana na samobójstwo często porządkuje swoje sprawy np. pisze testament, odwiedza rodzinę, spłaca długi.
Istnieje całe spektrum przyczyn samobójstw. Do najczęściej występujących możemy zaliczyć: problemy rodzinne, społeczne, finansowe, zaburzenia lękowe, choroby przewlekłe, czynniki biologiczne i genetyczne w tym skłonność do depresji i zaburzeń psychicznych w rodzinie. To nie są jedyne aspekty związane z kryzysem samobójczym.
Codzienne doświaczenia mają wpływ na cały organizm człowieka. Sposób leczenia zależy od rodzaju trudności. Czasami wystarczy farmakologia połączona z psychoterapią oraz zmianą środowiska.
W przypadku poważniejszych chorób w tym psychoz, prób targnięcia się na własne życie konieczny będzie pobyt w szpitalu. Dlatego tak istotne jest, aby w sytuacji dostrzeżenia objawów, które mogę świadczyć o kryzysie suicydalnym nie ignorować sygnałów, zachęcić do kontaktu z psychologiem lub psychiatrą, nie zostawiać osoby samej jeśli sytuacja jest kryzysowa, okazać wsparcie w tym wskazać możliwość uzyskania pomocy z najbliższą placówką medyczną jeśli istnieje stan zagrożenia dla życia lub zdrowia lub zadzwonić pod nr telefonu zaufania 116 123 ( dla dorosłych) 116 111 ( dla dzieci i młodzieży).